در اقتصاد ایران نرخ تورم مصرف کننده با حجم پول همبستگی قدرتمندی دارد و از نقدینگی تاثیر مستقیم نمی پذیرد (مانند آمریکا، اروپا و ژاپن). نسبت حجم پول به تولید ناخالص داخلی در دوره ۹۳-۱۳۸۰ نصف و پس از آن با مقداری افزایش به سطح سالهای ۹۱۰-۱۳۹۰ رسید.

(۱) کاهش نسبت نقدینگی به تولید ناخالص در ۴ سال گذشته
(۲) کاهش نسبت بودجه دولت به نقدینگی از بیش از ۵۰ به ۱۶ درصد
(۳) کاهش نسبت نقدینگی به ارزش بازار سرمایه و تولیدات صنعتی
(۴) عامل مسلط در خلق نقدینگی بانکها و به ویژه بانکهای خصوصی در دو دهه اخیر هستند.
(۵) بانکها با تزریق تسهیلات عامل افزایش نقدینگی در سال ۱۳۹۹ بودند.
(۶) نقدینگی در اختیار بانکهای خصوصی و بنگاههای خصولتی است.

رسانه ها و اقتصادخوانده های (دلواپس نقدینگی) وابسته به بانکهای خصوصی و بنگاههای خصولتی با فرافکنی هیچگاه از عامل اصلی رالی قیمت دلار و دارایی ها و کالاها (یعنی فساد و ناکارآمدی بنگاهها و بانکهای خصولتی) سخن نمی گویند و راه رقابتی سازی (رانت سازی) اینها را شوکهای قیمتی می دانند.

پایان/